De Watermeerwijk is een landgoed in de buurt van Nijmegen. In 1938 liet de eigenaar het omheinen. Hij was het zat dat bezoekers zijn hout stalen en rommel maakten op zijn terrein. Het is sindsdien altijd een afgesloten bos gebleven. Lees meer op groetenuitbergendal.nl
ONS BOS
Halverwege de jaren 60 kreeg werd mijn vader boswachter van de Watermeerwijk. Zo kregen wij het exclusieve recht, achter de omheining te wonen, te werken, te spelen, te ‘leven’. De Watermeerwijk werd, door de 10 jaar dat mijn vader daar werkte, ‘ons’ bos. Deze periode heeft een onuitwisbare indruk op mij achter gelaten. Lees een jeugdherinnering
KUNSTACADEMIE
Toen ik in 1988 afstuurde aan de Hoge school voor de Kunsten in Utrecht bestond mijn eindexamenwerk volledig uit herinneringen aan de Watermeerwijk. Ook als ik nu bomen fotografeer of schilder herbeleef ik de tijd die ik in dit bos doorbracht. Bekijk fotowerk op Instagram
Ooit hoopte ik zo rijk te worden dat ik het landgoed zelf kon kopen. Ook hoopte ik de eerste vrouwelijke kunstenaar te worden die net zo beroemd zou zijn als Vincent van Gogh of Rembrandt van Rijn. Het ziet er niet naar uit dat dit ooit gaat gebeuren …
Ik zal altijd een dromer blijven, maar sta tegelijkertijd wel met beide benen stevig op de grond. Ik heb mijn focus verlegd naar de directe wereld om me heen en help anderen bij het vertellen (visueel vertalen) van hun verhaal. Want iets moois maken waar een ander profijt van heeft, geeft mij de meeste voldoening. Bekijk voorbeelden